tag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post5737560655439330576..comments2023-05-20T09:26:51.014+02:00Comments on REUNIONES EFICACES: LADRONES DE IDEASEva Cantavellahttp://www.blogger.com/profile/18010753344610056213noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-48423218270428411522017-03-06T09:59:10.018+01:002017-03-06T09:59:10.018+01:00Totalmente de acuerdo, JordiTotalmente de acuerdo, JordiEva Cantavellahttps://www.blogger.com/profile/18010753344610056213noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-40339020715644793902017-03-03T20:10:35.514+01:002017-03-03T20:10:35.514+01:00Hola Eva,
Es cierto, la de veces que ha pasado u...Hola Eva, <br /><br />Es cierto, la de veces que ha pasado una situación similar, pero aprecio que en estas reacciones o falta de consciencia por parte de los jefes, se está produciendo un cambio a mejor, imponiéndose el respeto, incluso diría la educación, el sentido común, el escuchar, que no oír, y el reconocimiento si procede, debido a vuestras enseñanzas como formadores y a nuestras vivencias, donde aprendemos algo que muchas veces es muy importante, que no hacer si un día soy yo el jefe. Por otro lado, una nota, si la falta de habilidad por parte del jefe provoca la "pérdida de ideas que nunca verán la luz", la nueva corriente las potencia.<br /><br />Un saludo,<br /><br />Jordi.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-1361017101086646602010-03-08T16:16:39.353+01:002010-03-08T16:16:39.353+01:00Gracias a tosos por vuestros comentarios
EvaGracias a tosos por vuestros comentarios<br />EvaEva Cantavellahttps://www.blogger.com/profile/18010753344610056213noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-78722537880927280052009-12-01T14:07:35.800+01:002009-12-01T14:07:35.800+01:00Me ha encantado Eva.
Sin duda estoy contigo en con...Me ha encantado Eva.<br />Sin duda estoy contigo en considerar el hecho que más comunmente sucede, y que provoca que la organización deje de alimentarse del talento de sus integrantes. ¡ Es muy triste! y como perfectamente expones, bastaría con vender la valiosa idea y su autor. ¿Qué persigue el ladrón de ideas? ¿Significarse por su creatividad?, ¿No se supone que su puesto le otorga la sabia posibilidad de rodearse de un equipo de éxito? ¿Es la vía adecuada para mantenerlo?<br />Un abrazo Eva y gracias.Ana del Pinohttp://anadelpino.blogpost.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-88166202849260954592009-12-01T09:10:55.006+01:002009-12-01T09:10:55.006+01:00Yo también me veo en los dos lados : me he sentido...Yo también me veo en los dos lados : me he sentido despojado de ideas, pero es verdad que quizá he creido tener alguna y la he presentado como propia cuando detrás (¡minúsculas!) había otra.<br />Gracias por hacerme pensar<br /><br />Alvaro GAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-84226475135416277662009-11-30T13:21:12.550+01:002009-11-30T13:21:12.550+01:00Eva,
A quien no le ha pasado de sentirse "r...Eva, <br /><br />A quien no le ha pasado de sentirse "robado". Pero lo que me parece interesante es el otro punto de vista que presentas : quizá me he inspirado alguna vez de una idea ajena y he podido ser percibido como un ladrón... Da que pensar.<br /><br />GraciasAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5471719859857519943.post-80651674980309487272009-11-29T20:17:44.173+01:002009-11-29T20:17:44.173+01:00Eva, és exacte!
A mi m'ha passat moltes vega...Eva, és exacte! <br /><br />A mi m'ha passat moltes vegades de donar una idea al meu jefe que no semblava tenir ressó. Però és que després sortia en una altra conversa com si fos una idea seva: "He pensat que ...". Al començament això m'enfadava bastant i li deia directament: "Però si això t'ho vaig dir jo ...". Com us podeu imaginar, no li agradava gaire.<br /><br />Amb el temps, vaig comprendre que la idea que jo li donava, en el fons, era com una llavor que es colgava en el seu cervell i que, amb el temps, brotava i llavors ell se la sentia com a seva. I tot i que continuava desagradant-me, podia comprendre el seu comportament.<br /><br />RamonAnonymousnoreply@blogger.com